Ja go będę rozpalał, podsycał, uwznioślał, podam mu dłoń, przypnę skrzydła, podam olejki wonne eteryczne rozweselające, bede napojem energetycznym, kołem zamachowym, koniem pociagowym, a potem juz nawet nie wiedzieć kiedy, że zama zrozumiesz iżeś Pegazem i sama natchnieniem wszechświatu!

To dobrze Miras.
u mnie głód życia z każdym dniem zanika...

dziś jestem szczęśliwy na koniec dnia, sam nie wiem skąd to we mnie, a przecież to był skrajny jak fyrfle dzień.

Emilka, miło że tak...
pozdrawiam :)

faktycznie, ale zatrzymał na przemyślenia

Miło, że jesteście...
Wszystkim, którzy zwrócili uwagę na ten tekst, serdecznie dziękuję.

Czasem chyba tak, ale ciągle jednak jestem przy drugiej części myśli, znaczy żyje.

Ładne
Pozdrawiam;)

Bywa, że wszystko się przeje.

Czasem śmierć lepsza od ludzi, przynajmniej wyciągnie rękę.
Bardzo poruszająca myśl, zatrzymuje jak wykrzyknik, a może znak zapytania raczej...
Pozdrawiam Cię serdecznie, Niki.