Zeszyt Skowronek, Blue_Bird

Przyszedł nowy dzień
Z nowymi nadziejami
Z nowymi pomysłami

Przyszedł nowy dzień
Specjalnie dla ciebie
Specjalnie dla nas

Przyszedł nowy dzień
O wczorajszym możesz zapomnieć
O wczorajszym przestań myśleć

Przyszedł nowy dzień
Nim się teraz zajmij
Nim się teraz zaopiekuj

Przyszedł nowy dzień
Zrób go lepszego od wczorajszego
Zrób w tym dniu coś dobrego

Gdzieś tu się kryje,
Gdzieś tu się chowa
Szczęście
Wśród wierszy i pieśni
Marne lecz trwałe
Wycenione ponad ludzką miarę.

Gdzieś tu się czai,
Gdzieś tu się chowa
Wolne i piękne
choć
Małe i słabe.

Woli powoli
Bez zbędnych pytań
Przyjść do ciebie
Dnia pewnego
I schowa się
W podłodze
W uchu
lub
W szafie
czy
W oczach
Gdy płaczą.
W zdjęciu
Lub ustach
Gdy mówią
Bądź ranią.

I urośnie
Wielkie
i
Silne
W swe
Uroki.
A czy zostanie
Czy ucieknie w świat szeroki
To tylko kwestia czasu
I chęci
I dobroci.
Pracy
I poświęceń,
Woli
I ducha.
To wszystko to tylko będzie
Twoja
Zasługa.

Więc pracuj i czekaj wytrwale.
A gdy przyjdzie
Nawet rzeczy małe traktuj
Jak góry
I morza,
Bo szczęście w rzeczach
Małych
Najczęściej
Się
Chowa.

A ty kłam, kłam łżyj ile wlezie;
Ważne, żebyś klękał, żebyś zmawiał pacierze;
Wyzbądź się z siebie człowieka mój przyjacielu;
Łam wszelkie zasady byleś dobrnął do celu;
A ty kłam, kłam, zawsze i wszędzie;
W świecie parszywych idei, w tym wariackim pędzie;
I zatrzaśnij na głucho furtkę sumienia;
By najwięcej się nachapać, nawet za cenę upodlenia;
Wszystkie brudy, śmieci zamiataj pod dywan;
Pnij się w górę, pędź do przodu, nie odpoczywaj;
Gdy się wreszcie opamiętasz i spojrzysz w lustro-
To zwierciadło duszy- w lustrze będzie pusto;
Niech cię nie zaskoczy taki koniec sprawy;
Koniec straszny: samotny, zgniły i plugawy;

W tym wszystkim kiedyś był ładny sens. Kiedyś uczyłam się czegoś z pragnienia. Teraz nie potrafię już pragnąć. Zgubiłam coś z siebie, nie wiedząc kiedy ani co. Boję się tego wewnętrznego pogodzenia z myślą, że pewnie nie uda mi się już tego odnaleźć.
Wszystko, czym chciałam kiedyś być, przepadło. Została niema, zupełnie bezbolesna pustka tu, gdzie, według przeszłości, miało rozkwitać życie.

Przyszedł i usiadł koło mnie
zupełnie nieproszony
Chcę, żeby sobie poszedł
ale on uparcie siedzi obok mojego łóżka
nie chce odejść...
Patrzę na niego smutnymi oczami
i szepczę - dlaczego znów przy mnie jesteś?
Odpowiada, że się do mnie przywiązał
Ale ja Cię nie chce idź, zniknij - mówię
i staram się go odepchnąć, ale nie wychodzi
złapał mnie mocno za nogi jak małe dziecko matkę
i nie zamierza puścić...
Na nic moje prośby i starania
Przychodzi do mnie zbyt często
Przychodzi choć go nie proszę
Przychodzi i zadręcza
Jest przy mnie jak wierny przyjaciel
Nie chce cię tutaj - krzyczę
a on nadal gapi się na mnie swoimi tak strasznie smutnymi ślepiami
I już wiem, że tej nocy nie odejdzie
będzie tak siedział i się przyglądał
nie da mi o sobie zapomnieć
i znów sprawi, ze po moich policzkach popłyną łzy...