Zeszyt Me gusta :), Sinestezina

Tak często mówisz mi kocham
To słowo tak miłe jedyne
Lecz kiedy patrzę w twe oczy
Myślę, że wpadasz w rutynę

Bo mówisz, że kochasz rano
Gdy chcesz mnie do życia pobudzić
A to jest najlepsze co umiesz
By się śniadaniem nie trudzić

Mówisz mi kocham w południe
Gdy dzwonisz z pracy ukradkiem
By spytać czy także cię kocham
A potem, co będzie z obiadkiem

Kocham cię mówisz wieczorem
Kochanie ty zawsze masz rację
Gdy widzisz na stole świece
I pyszną, gorącą kolację

I mówisz, tak bardzo cię kocham
Gdy wracasz nad ranem do chaty
I prosisz by dodać cytryny
Do gorzkiej i mocnej herbaty

Tak mówisz do mnie przez lata
Ze jestem najdroższa, jedyna
A ja się boję mój drogi
że to już tylko rutyna.

Po raz kolejny zostałam sam na sam z myślami...
Noc ubarwia je jeszcze bardziej niż za dnia, nadając im wielokrotnie większą siłę rażenia...
Wspomnienia nie dają szansy przebić się marzeniom, a marzenia nie pozwalają zawitać teraźniejszości...
Kiedyś ktoś mądry powiedział '' carpe die'' -chwytaj dzień, żyj chwilą... I tak też czynie ja i większość społeczeństwa.*

* z jedną drobną luką... żyjemy MINIONYMI chwilami....

Jesteś tu. Czuję Twój zapach. Na trwałe został w mej pamięci. Ta woń połączona z rzeczami, osobami, miejscami, które tak bardzo przypominają mi Twoją osobę, pozwalają na ukazanie się Ciebie : tutaj i przy mnie. Choć nie w materialnej postaci to jednak jesteś.
Wspomnienia tych wspaniałych chwil, które już minęły, niepokoją moje serce i umysł. Pojawia się strach o nowy dzień. Co się stanie w przyszłości? Jak blisko będziemy ku sobie?

W zakamarkach swej wrażliwości
Z rozchwianą paletą uczuć
Uwodzisz swą duszę
Zerkając oczyma wyobraźni

W strzępkach prawdy
Owinięta niezrozumiałością
Gonisz wskazówki zegara
Odmierzającego szczęście

A gdy przycupnąć chcesz, choć na chwilę
W bramie rzeczywistości
Życie krętymi ścieżkami
Ukazuje urojoną prawdę…

odwlekam ten moment
gdy pod prysznicem
zmyję z siebie twój zapach

nie chcę pachnieć
znów tylko sobą...

odkładam ten moment
gdy ze strumieniem wody
spłyną ślady twych pocałunków

nie chcę smakować
znów tylko sobą...

wyczekuję tej chwili
gdy w splecionych ramionach
wzajemnie się przenikając

razem zaśniemy i jednym
staniemy się ciałem,
dotykiem, oddechem...

nowym istnieniem o jednym
sercu i wspólnej duszy
z miłości i namiętności uformowanym

więc przybliż się do mnie
kochany, nie daj mi czekać
już dłużej, bo ja...

nie chcę już być
tylko sobą...

stęskniona długimi latami
oczekiwania na ciebie
choć wciąż niepewnie
wciąż bardzo nieśmiało
wpuszczam cię do mego świata

dając ci przyzwolenie
na myśli moich zniewolenie

chłonąc słowa miłości
na które czekałam od zawsze
choć wciąż niepewnie
wciąż bardzo nieśmiało
otwieram me serce przed tobą

dając ci przyzwolenie
na duszy mojej zniewolenie

otulona woalem fantazji
przepełniona pragnieniem
choć wciąż niepewnie
wciąż bardzo nieśmiało
całuję twe usta namiętnie

dając ci przyzwolenie
na ciała mego zniewolenie