Zeszyt liryczny bezkres, bellatrix

Karmelowy smak
ciemnobrązowych oczu.
Przywiera do ust.

Krystyna A.Sz. 06.03.2017r.

coraz trudniej człowiekowi z żelaza
ugiąć swoje kolana
a serce
choćby z kamienia
pod Jego spojrzeniem klęka

wszystko czego jeszcze nie wiesz
o sobie
to najpiękniejsza opowieść

nawet jeśli wciąż nie rozumiesz
zaufaj
i bądź pewny jak dziecko
jesteś w najlepszych rękach

przyjdź do mnie powrotną drogą
i spójrz na mnie
błękitem ukochanych oczu

nim w sen zapadnę
jak w ciszę

w gardle więźnie mi zdławione słowo
by krzyku duszy
nie słyszało serce

a nawet w pustce po nim
jesteś

Wpatrzona
W chłodne
Styczniowe niebo

Tęsknie
Za czymś
czego dawno już nie ma

Chciałabym
Żebyśmy w końcu
Przestali udawać

Ludzi
Perfekcyjnych
Doskonałych
Nie do złamania

można wybiegać na przeciw
nawet gdy przybiją stopy
otwierać szeroko ramiona
gdy ukrzyżują ręce

jest rana
co się nie goi
żeby pamiętać dłużej

po lewej stronie duszy
zamkniętej w klatce dni twoich
tłucze się ptak uwięziony
ten który rozpoznał słońce

Mogę być perłą, którą zapragniesz,
a później będziesz nosił w butonierce, pod sercem...

I możesz do mnie szeptać, że tam,
a nie na wystawie w galerii męskich spojrzeń,
jest moje miejsce.

I jeszcze możesz mówić mi co dzień,
że wszystkie skarby świata ze mną się nie równają.

Bo te co sercu są bliskie,
nie wystawisz na giełdzie,
one inną wartość mają.

przeszywa mnie złość
gdy mnie rozrywasz
drobnostkami w twoim uśmiechu

coraz częściej wykuwasz wzrokiem
pożądanie ze skamieliny

boisz się nas bardziej niż siebie
więc zamarznięta stoisz
gdy wędruję w ukwiale świątyni

z pośród wszystkich miejsc wolno mi
szukać na tobie tego najbardziej kwitnącego
wrażliwego na dotyk

po to by cię przysypać jego bukietem
gdy uciekasz wzrokiem
przed potrzebą wzmożonych oddechów

czuję jak przełykasz śline
upajam się ekspresją

nawet gdy nie jest po wszystkim
nie potrafisz się gniewać
bo jestem twoim przyzwoleniem

więc powracam z zadość uczynieniem
za nietakt i podartą sukienkę

może czas przymknąć je
siejmy zgodę na pogodę
ducha

s/pokój/
tylko spokój
nie wybucha

myślę
każdy o tym wie

Krystyna A.Sz. 29.01.2017r.