Zeszyt Inna Ja., Niq

Jestem zmęczona życiem
Znudzona marzeniami
chora na ból i cierpię na śmierć.
Zaraziłam się tym , kiedy w sercu mym
zagościł on - smutek.
Miał żonę depresję , córkę beznadzieję
a syn nosił imię płacz.
Krzyczeli tylko "skacz!skacz!"
Przede mną most wspomnień.
Mam lecieć w dół czy zapomnieć?
Rozmyślam a oni poganiają :
"szybciej , decyduj się ! Czasu coraz mniej!"
Skoczyłam więc a znajomy ból depresję i smutek zakończył.
Beznadzieja zniknęła a płacz codzień wita policzki tych ,
Którzy nie mieli odwagi obrócić życia w nic nie znaczący pył .

Troche mi się to kojarzy z myślą samobójczą...

Patrzę w lustro , aby ujżeć swe odbicie..
Jest pusto , marne moje życie.
Ja znikam! Nie ma mnie ...
Jestem martwa ,a jednak stoję.
Stoję i marzę ,stoję i patrzę.
Mam dosyć cierpienia .
Sens mojego istnienia.. zniszczony.

Nie przejmuję się niczym..
może jestem nikim ?
Jestem sama , naokoło nie ma nikogo.
Moje problemy - zbyt duże dla zbyt słabej osoby.
Łzy lecą . Niech lecą! to nie oznaka słabości lecz walki.
Wbrew pozorom nie potrzebóje nikogo .
Poradzę sobie ze wszystkim sama lub
Nie poradzę sobie z niczym.
Nie ważne.. Nic nie ma większego sensu .

Lubię być dla wszystkich nikim .

W oczach strach,
Na ustach smutek,
Na twarzy malowane są łzy..
Tysiące myśli niepojętych krąży w umyśle..
Umysł żyje - Ciało umiera.
Miliony łez na sekundę spływają po policzkach..
Już nawet nie mam siły ich ocierać.
Łzy - one nie dają mi spokoju.
Marne z nich przyjaciółki.
Naokoło głucha cisza.
Tylko od czasu do czasu słychać ciche łkanie .
Płacz się zaczął - Płacz nie ustanie.

* Nie wiem czy mogę to zaliczyć do wierszy . Jeśli nie - przeniose to do innej kategorii.

Czuję tylko ból, nie słyszę żadnych słów .
Nie mam siły na nic,
Smutek nie zna granic.
Oczy spuchnięte , poliki zziębnięte.
Nie mam nadziei , nie mam marzeń.
Cztery ściany zamknięte .. zimno.
Chcę umrzeć z zimna.
Jestem zbyt słaba by być
Zbyt silna by zniknąć.
Chcę odejść w niepamięć.
Zgubić chcę lęk.
Nie marzę już o śmierci ..
Chcę ją przy sobie mieć.