Zeszyt Barbara Rosiek, Scream

Dla wielu jestem zwierciadłem duszy, a może się mylę, może spotykam się z niewłaściwą stroną ludzkości?

Niczego innego już od życia nie chciałam. Leżałam sobie i poruszałam palcami u stóp. To było bardzo zajmujące.

Bóg siedzi na słońcu i przygląda się ludziom. Jednych obdarza życiodajnym ciepłem, innych opala do granicy bólu.

W życiu można przetrzymać tylko jedno piekło. Każde następne jest lustrzanym odbiciem pierwszego.

Śmierć kliniczna to taka śmierć, z której czasami się powraca po to tylko, by rzec: niestety.

Umiałam się dogadać jedynie z tymi, którzy akceptowali mnie całkowicie. Niewielu ich było, ale zawsze znalazła się dobra dusza, która choć na jakiś czas wytrzymywała mój obłęd. Potem odchodziła jak inni.