Zeszyt Ashanti, Ashanti

Czasem mam wrażenie, że balansuję na cienkiej lince i, że kiedyś się przechylę i w zależności od zachcianek losu wpadnę albo na stronę utopioną w nienawiści lub stronę niespełnionej miłości już zawsze będę się zastanawiać co było gorsze.

Umrzeć.
W zapomnieniu, w ciszy, pośród samej siebie.
Grób
a na nim białe lilie
znak pamięci
wiecznej
i tęsknoty
uwięzionej
pod powiekami nocy.
Idziesz
naszymi alejkami
i połykasz gorzkie łzy
swojego bólu.
Tak boli nieobecność
i świadomość, ze wszystko
zamilkło.

Jestem proszkiem nasennym,
Daję ci te klika godzin,
byś odszedł,
Musisz się z tym pogodzić
Jestem bólem w twoim sercu,Wiem.
Ile kosztuje szczęście?
dużo,
Ale i tak nic nie zastąpi mi ciebie ........
wiem, czego mi teraz tu potrzeba, proszę zagłusz mnie!

Odejść nie mogę bez żadnych słów
Ostatni raz dotknąć Twych ust
Choć wiem że naprawdę sprawi to ból
Nie mogę się cofnąć nie mogę spaść w dół

‎"Dano ci czas i nie zmarnuj go, żyjąc cudzym życiem. Nie daj się zwieść dogmatom, co polega na życiu wedle tego, co wymyślili inni. Niech w hałasie cudzych głosów nie zatonie twój własny głos. I co najważniejsze, miej odwagę, by iść za głosem serca i duszy. One jakoś wiedzą, kim naprawdę chcesz się stać."

Nienawidzę Cię z każdego powodu
Oddycham z ulgą i idę do przodu
Nic nie zmieni tego co kiedyś bolało
Tak musiało być więc dobrze się stało

Niczym kwiat który do życia potrzebuje wody
Jak podróżnik którego zachwycają przygody
Prawie jak deszcz który darzy nas chwilą otuchy
Zupełnie jak wiatr i jego silne podmuchy
Tak Ciebie potrzebuję przyjacielu by kochać
By już nigdy w samotności nie szlochać
Aby zrozumieć zasady prostego działania
Jeżeli dajesz coś od siebie nigdy nie jesteś sama
Jak małe dziecko które śpiąc potrafi tylko śnić
Tak bez opamiętania potrzebuję Ciebie by żyć!!!