Zeszyt *___*, jjolaa

Potrzebne jej było nie moje ramię, a jakiekolwiek ramię. Potrzebowała nie mego ciepła, a ciepła drugiego człowieka. Poczułem się winny, że ja to tylko ja.

Była dla mnie dobra, lubiłem z nią sypiać i do tej pory od czasu do czasu myślę o niej ciepło, ale że nie mogłem jej pokochać. Być może moje serce pokrywa twarda skorupa. Przebija się przez nią i dostaje do wnętrza niewiele. Powiedziałem, że być może z tego powodu nie umiem nikogo pokochać.

Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Całą prawdę w pamiętniku możesz pisać tylko wtedy, gdy masz pewność, że nikt oprócz ciebie tego nie przeczyta.