Wygnanie z raju

Żyłem, jak Adam
w raju, lecz sam
W pustym sercu
Hulał samotny wiatr

Za duże serce
Do mej watlej piersi
Stworzył mi Bóg
Oddałem więc pół

I świat nagle zyskał
Więcej różnych barw
Widziałem go patrząc
przez cztery oczy

Lecz minął czas
Beztroski i szczęścia
Ewa poszła za wężem
Zabierając serca pół

Kolory stracił świat
Ostem porósł raj
Każdy owoc zakazany
Gdy serca ma się pół