(nie) całkiem nowa postawa

Zmagasz się ze światem w poniewierce,
twoja przyszłość to nędzny chwast.
Od tego wszystkiego boli Cię serce,
a Twoja matka ma chory pogląd na świat.
Jakby zasłyszany gdzieś pogląd dekadentyzmu
nasączony niemocą, niewiarą, negacją,
powraca w erze nowego pesymizmu;
silniejszy, związany uczuciem z frustracją
tyczącej się życia, dzieci, pracy i wieczności.
Zabawne jak powraca myśl z przeszłości,
jak się ładnie dostraja do dzisiejszych umysłów,
znowu ludzie chowają się za kurtyną małych słów.
I licho wie, ba! Śmieje się z absurdu naszych starań,
nowych, odkrywczych, prekursorskich docierań.
U kresu możliwości, szukamy nowego w starym,
zamieniając swe dusze, w dawnych dziejów mary.