Dziurawe Serce

Zionąca pustką dziura
W sercu mym zranionym,
Wcale mi nie przeszkadza
W byciu kimś szczęśliwym.

Wiele zła mnie spotkało
Lecz teraz jest inaczej,
Ludzie są moją podporą
I mym jedynym światem.

Żyję z dnia na dzień
Ciesząc się jak dziecko,
Mimo to cierpiąc w ciszy,
Ale będąc szczęśliwą.

Ludzie dają mi siłę
By trwać pośród cieni,
To im poświęcam życie
I żyję razem z nimi.

Czczę wspólnotę uczuć
I dążę do swego celu,
Miłość za miłość
To podstawa idei.

Tak samo i ze szczęściem,
Więc nie liczy się cierpienie,
Kiedy inni są szczęśliwi
To i ja razem z nimi.

*Jest tu wiele ukrytych znaczeń, które zrozumie tylko ktoś, kto mnie zna. Notabene: Nawet nie wiem, czy to można zakwalifikować jako wiersz, ale ma formę wiersza, więc niech już będzie wierszem ;)