Widzę cię

zgarniasz opadłe liście
powoli
pieszczotliwie
z uczuciem
jakby pod twoją dłonią tliło się życie
niczym ogień w lampionie

wzdychasz

drżą ci dłonie
nie z zimna przecież
ani z lęku czy z gniewu
tylko świat wokół jakoś przycichł
i poszarzał
rozmywając kontury obrazu

tak jak kurczy się owoc
gdy mija pełnia jego życia
jeszcze jest
a już ubyło mu w czasie
o którym mówią. że go nie ma

a przecież naznacza godziny dni lata
i pamięć
tych co zostają