Zakochałeś się w moich oczach,
A teraz je napełniasz łzami…
Mówisz z uśmiechem: „jesteś urocza”,
Dlaczego, więc, tak bardzo ranisz?

Każdego ranka witasz mnie czule
Życząc uśmiechu, spokoju, ciepła.
A potem nagle zmieniasz nastroje,
Jakby Cię jakaś wiedźma urzekła.

Czasem przemyślisz, nawet przeprosisz
I świat mój się znowu raduje,
A czasem, jakby sprawy nie było.
Nic z tego już nie pojmuję…

/Joanna/