PRZEBŁYSKI - Pamiętanie IV (dla mojego Taty)

Wśród rzędów wiśni
Dywan puszysty.
Pamiętam jak ubijałeś go
Złoto utwierdzając
W czarnej ziemi.

Zieleń puchata
Pachnie świeżością
I tylko mnie wolno
Ujeżdżać tam konia na biegunach
Szalonym galopem

Ledwo dźwigam zielone łuki
Spięte w jedność czarnymi kopytami
Rumaka jak sok wiśniowy
Rozlany na lodowisku talerza
Z kaszą manną dla synka

Malowana grzywa rozwiana
Wpada w czarne oczy,
Drażni chrapy rozdęte
Spadam nagle i nieporadnie
Na miękką zieloność

Twardnieje bolącym kolanem.
Trudno zasycha na zaskoczonych
Zapamiętale rumianych policzkach.
Przyszedłeś i podniosłeś
Mnie i czerwonego konika.

Kazimierz Winnicki
(wszelkie prawa zastrzeżone)