Wigilijne wspomnienie*
W skrawkach moich odległych wspomnień
widzę wszystko jak przez mgłę
mama krzątająca się po kuchni
zapach barszczu
świerkową nutą pachniał dom
choinka prosto z lasu
stała cicho w kącie
w anielskiej sukience
wata miarowo upchana
jak śnieżne kule
aniołki,pierniczki
wszystko ją zdobiło
na środku stół
białym krochmalem zdobiony
pod nim sianko
najlepsza prosta zastawa
opłatek rodzina i ten czas
dziś choć ta sama wigilia
to już nie ta sama
puste miejsce przy stole
z twoim imieniem w sercu
i łzy przypominające ciebie.
z dedykacją dla mojego taty[*]
Autor
27 December 2017, 09:36
Witam Was miłego dnia życzę;)dziekuję za wasze piękne słowa pozdrawiam;)
24 December 2017, 00:57
Dziś też mamy piękne święta, nasze dzieci będą wspominać ten dzisiejszy czas...i tak przez następne pokolenia...a zmiany zauważamy z wiekiem...miło się czyta te Twoje wspomnienia ( znalazłam w nich i moje okruszki) ...pozdrawiam :)
22 December 2017, 21:19
Bliscy odchodzą, a pozostają wspomnienia, w obrazach sprzed lat, w dźwiękach, w słowach, w zapachach, smakach, przedmiotach... czasem dostrzegamy czyjąś cząstkę w nas samych, w dzieciach. Bo życie trwa nieprzerwanie, tylko zmienia odrobinę swoją postać.
W czasie Świąt jest odrobina czasu na refleksje i wspomnienia się budzą, ale to dobrze, bo kim bylibyśmy bez wspomnień?...
Bardzo ładny tekst.
Miłego wieczoru. :))
22 December 2017, 14:54
Ile jeszcze chwil nam danych, co możemy sobie powiedzieć? Życie, które nie wróci, a może jest zbyt daleko, gdziekolwiek jest... Jedynie odległe spojrzenia. Jak bardzo jesteśmy dla siebie obcymi ludźmi? Jednak byliśmy miedzy sobą, a to jest ten znak wspomnień, w którym jest więcej — aniżeli mogliśmy poznać. Świat, który jest blisko nas każdym słowem i gestem, a my odpowiadamy głuchym echem. Woła nas do życia byśmy spotkali się tam razem. Wtedy usłyszymy moc słów wypływającą ze źródła naszych serc.