W samotności błąkam się
przez ogromny ciemny las
otoczona błękitem nieba
rozdarta zjawiskiem pioruna
deszcz pada moje łzy zagubione
zaciemnione dęby są mym schronieniem
czerwone liście spadają na me ramiona
wtem kruk siada mi obok ucha
czarny złowieszczy niczym demon
w tym głuchym lesie, gdzie wilki płaczą agonią
a piekło warczy spomiędzy twych warg
rysując kolejne żywoty jeden po drugim
opadam w glęboki ciemny sen.