Król.

W pogoni za szczęściem, ponoć nie ma żadnych zasad
Cel uświęca środki, cel zdobyty po nieżywych
I każdy tak miał i nie ma co kłamać
Kamienia nikt nie dźwignie, nikt nie jest bez winy

I nie prawdą jest, iż król jest tylko jeden
W płaszczyznach wiedzy jest ich tysiące
Wiedz, że idę za Tobą, więc oglądaj się za siebie
Inaczej do wymarzonego celu nigdy nie dojdziesz

To żadna zawiść, to zemsta okupiona sukcesem
Teraz ja z berłem w ręku wydaję wyroki
Na pięknym papirusie, pisane odręcznie
Pośrednio z mej ręki giną wywłoki.