Mgła

Widzę mgłę gęsto pokrywającą ziemię
Niczym stop jednolity z dusz
Powietrze ciężkie wdziera się do mych nozdrzy
Moja dusza przepadła zlewając się w zaistniała mgłę
Egzystencja nie ma sensu, gdy nie ma oparcia
Gdy samemu ciągle trzeba się potykać
Wśród ludzi trzymających się za ręce
Czuje się jak w gęstej mgle
Nikt nie potrzebuje mnie już więcej
Ogień wybuchł rozprzestrzeniając zniszczenie
Buchnął on z góry pełnej wulkanu
Rozlała się lewa pośród gęstej mgły
Jest tylko Ja albo Ty
Nigdy nie będzie szans na My
Zatem skoro tak trzeba niech dusza wzlatuje
Niech się uwolnię ponad gęstą mgłę
A ciało niech spłonie w tej lawie
Niech mnie strawi Ogień z czeluści piekieł
Od początku było mi to pisane