„Wizerunek grzechu”

Twój wzrok, patrzy w nicość
Twój wzrok tworzy mój los
W strachu jestem umieszczony
Jak w klatce na łańcuchu zawieszony

Gdy Twój wzrok tak w pustkę wpatrzony
Bez wyrazu w otchłani, lecz z przekazem
Bez zbędnego ani słowa, wzrok wymowny
Do rozmyślania do głębi nad takowym obrazem

W otępieniu od szaleństwa, aż po zachwyt
Przez gwałty na moralności, do modlitw zarazem
Gdzie ból cierpienia i Miłości serca mocny chwyt
Do lubieżnych myśli z Twoim wspaniałym udziałem