Widzę Ciebie...

To zwykła historia
nawet platyną czas jej nie ubarwił
a jednak niezwykła.

Że ktoś kogoś, dla kogoś, za kogoś
i tak dalej...

Kiedy patrzę
świat się nadyma jak bańka
wiesz, taka mydlana.

Cudo tęczowe drży,
rośnie i pęka znienacka,
jakby brakło jej miejsca
wewnątrz.

I wtedy się staje
w panoramie spojrzenia,
klimatem otwarcia.

Mówisz
dla jednych za wcześnie,
dla innych zbyt późno
umiera zegar w kolejnej bitwie
o laur złotego czasu.

A przecież nie potrzeba słów,
widzę ciebie wyraźnie.