on

to tylko mgła
i w niej świateł gra
niczym w kalejdoskopie
migotliwe dnia obrazy

składa głowę
zmęczeniem na poduszkę
w sny zamienia dzień
na krótką chwilę
by zobaczyć niespełniony
kaprys losu

tak błahy
w swym odchodzeniu
niknący za mleczną kurtyną
przeżywa swe dni
by nocy dotrwać błogiej
kolejną kończąc partię
z przeznaczeniem