Nocne zapiski [cz. 4]

To kolejna z bezsennych nocy,
lecz ja niepogrążony w niemocy,
słowami żalu wokół nie ciskam,
nie płaczę, ale pięści zaciskam.

Widocznie to musiało się stać,
bym mógł znów na nogi powstać,
zrozumieć swe błędy i wady,
by uniknąć duchowej zagłady.

Że mi ciężko, już nie podkreślam,
użalanie się z życia wykreślam,
i prędzej dobytek cały swój oddam,
niż w walce o miłość się poddam.