Menu
Gildia Pióra na Patronite

Dotąd sięgam pamięcią

tamte lata pachnące pszenicą
porósł już gruby mech
i zamieniły się w kamień
oczy kapiące dobrocią
i tylko tamte dłonie
duże i ciepłe jak chleb
śnią mi się czasem pod głową
i nie chcę ich oddać niebu
znowu czuję przez sen
jak z włosów odgarniają mi śnieg
odległą grudniową nocą

137 939 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • Gaia

    7 January 2014, 23:21

    są takie karty pamięci - miłe sercu,
    smakiem, zapachem, dotykiem,
    jedyne...

    Westchnęłam sobie Madziu :)

  • Adnachiel

    7 January 2014, 19:24

    Kogoś mi ten wiersz przypomniał...
    Niezwykłe to uczucie, Giuli. Dziękuję.

  • sciezkazawila

    6 January 2014, 22:24

    Niestety, coś we mnie ucichło już dawno temu, dlatego zniknęłam z cytatów. A teraz skradam się cichutko na paluszkach, żeby od nowa, bez pośpiechu, odkryć ten portal i te wszystkie nowe twarze... z nadzieją, że to przywróci słowa moim palcom :):) pozdrawiam tą chłodną styczniową nocą!

  • Papużka

    5 January 2014, 14:29

    Bardzo interesujący, miło znaleźć perłę w śmietniku.

  • giulietka

    5 January 2014, 14:07

    Natali, dziękuję.

    Katarzyno, te "chlebowe porównania" najlepiej przenoszą nas w czasy dzieciństwa.
    Fajnie Cię tu widzieć, doskonale czytasz między wierszami, mam nadzieję, że nadal też piszesz.

    Pozdrawiam Was ciepło w deszczowe, styczniowe popołudnie;)

  • sciezkazawila

    5 January 2014, 12:33

    "i tylko tamte dłonie
    duże i ciepłe jak chleb
    śnią mi się czasem pod głową"

    zdecydowanie ten fragment to mój faworyt, w ogóle uwielbiam chlebowe porównania :) sprawiają, że tekst "pachnie" specyficznym klimatem. Przyjemny wiersz! :)

  • 5 January 2014, 12:27

    Bardzo ładny ;)