Posłuchaj i usłysz
Tak sobie myślę o losie człowieka co wyruszył
w życia długą drogę po omacku bez żadnej mapy
do miejsc nieznanych kuszących i wiecznie dalekich
a tyle chciałby i przyzywa gnany tęsknotą tak dziwną
jak syrenin śpiewem i nie wiesz ciągle nie wiesz gdzie
są dłonie jedynie przeznaczone bo tak wciąż uciekasz
bez tchu łapiąc oddech tylko czasem a potem stajesz
nagle na zakręcie zdziwiony że nie słyszysz już ciszy
bo zakrzykujesz w sobie niespokojnie te szeptania
przedziwne a one i tak wracają we snach marą
żeby odpływać i powracać upartą wciąż falą
po to by tańczyć ot tak dla samego tańca
i śpiewać muzyką znajomą ci i bliską
bez początku i końca jak dziecko
co ufnie radości uśmiechem
rozdaje słońca promienie
i budzi dziwne drżenie
że chcesz zaufać
jeszcze raz
by być
znów
tu
znasz to miejsce jest twoje
Autor
23 September 2012, 21:39
No, muszę przyznać, że mimo tych ciemnych okularów ;) wzrok Cię nie zawodzi :)
23 September 2012, 21:30
Miło mi Ciebie Agnieszko zaskoczyć takim dziwadełkiem. I fajnie, że Ci się spodobało :)
23 September 2012, 21:24
Nie wpadłabym na taką formę wiersza...sam wiersz b. doby:) świetnie:)
23 September 2012, 21:21
Haha...to jest tylko moje Aga, złożone na pół bo inaczej by się na stronie nie zmieściło. takie jest wielgaśne ;)
22 September 2012, 19:16
Dziękuję Wam za uważne czytanie i usłyszenie tego co ważne. Doceniam każde ze słów komentarza. Bardzo.Pozdrawiam, życząc miłego wieczoru :)
22 September 2012, 18:31
Beatko przeczytałam Twój wiersz który przypomina mi połowę serca,pięknie Ci to wyszło,gratuluję pomysłu;)-pozdrawiam i uroczego wieczoru życzę
22 September 2012, 15:29
romb i trójkąt albo wielokąt ..całość rozłożona na czynniki pierwsze jest jakby bardziej inspirująca... a jednak ma wspólne cechy... nie da się ukryć.... niestety