Często rzucamy się na oślep w pogoni za tym co lśni w oddali gubiąc po drodze czas na to co nieistotne i ciągle nam mało i mało jakby trzeba było wciąż więcej, tego szczęścia co to go inni widzieli a ono na nas - w nas zagubione - wciąż tak wiernie czeka, oddane całym sercem..
Pięknie mnie Madziu zamyśliłaś. Dziękuję i pozdrawiam :)
Dżulia ;) te gramy mają zawsze największe znaczenie...i najbardziej uwierają okruchy...Cudny utworek, zabiorę sobie:) Podoba mi się Twój komentarz, co tam podoba- zachwyciło mnie porównianie zimy do kobiety