Menu
Gildia Pióra na Patronite

Sny mam zielonookie

sto słońc musi zgasnąć
nim niebo
spadnie nam złotym deszczem
na głowy

po szczęście biegnie się boso
między traw zielonosennymi rzęsami

nawet najdłuższa zima
musi kiedyś się skończyć

i pachną mi już z rąk Twoich
pieszczot majowe wianki
choć śpi pod krą nasza rzeka
i skrzypi lód między nami

137 940 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • 23 March 2013, 23:23

    Wybałuszyłem swoje wiosenne...
    Fajne.
    Pozdrawiam :)

  • giulietka

    22 March 2013, 13:05

    Natalko, ciepła pointa, dziękuję:)

    Fausti, Ty ją masz w sobie;)

    Aniu, to dla mnie radość:)

    Joasiu, jak po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój...

    Natalko, miło Cię tu spotykać tak często:)

    Adnachiel, cokolwiek napiszę nie wyrażę tego, co czuje się pod takim wyznaniem, ale jeśli chodzi o moje wiersze, to wszystko przez Ciebie!~;)

    Agnieszko, o tak... i za wiosną także... :)

    Dziękuję Wam z serca za obecność i opinie:)

  • agniecha1383

    21 March 2013, 02:29

    Chyba wszyscy już tak bardzo tęsknimy i... za wiosną także:)pozdrawiam:)

  • Adnachiel

    19 March 2013, 21:38

    Twoje wiersze Giuli są mieszkańcami mojego serca.
    W nich jest cały wszechświat.

  • 19 March 2013, 21:08

    Prześliczny wiersz.
    Piękne metafory.
    Zachwycasz jak zawsze:)
    Pozdrawiam:)

  • słoneczniki

    19 March 2013, 21:08

    a po zimie przyjdzie wiosna...

  • Pechowa_

    19 March 2013, 21:00

    Ach.. cudowny wiersz!
    zabieram i pozdrawiam ;))

  • eskimoska86

    19 March 2013, 20:50

    podkradam trochę wiosny;)

  • Odchłań

    19 March 2013, 20:49

    każdy lód kiedyś stopnieje :) ślicznie
    Pozdrawiam

  • giulietka

    19 March 2013, 20:48

    Xav, plecie mi się zima z wiosną, więc tak mi się uplotło... ;)

    Beti, coś we mnie pnie się ku słońcu, może przebije śniegi... ;)

    Dzięki, że zajrzeliście do mojej bajki:)