Menu
Gildia Pióra na Patronite

Po śladach na widnokręgu

Słońce wciąż zmienia drogę
Którą do nas powraca
Choć coraz mniej światła
W szarości dni nam się zdarza
Im szybciej się oddalam
Tym bardziej cień twój się skraca
I gasną oczu świece
Na codzienności ołtarzach

I choć utopię światło
W kotlinie rozpaczy
Zatrzasnę ogrodu snów bramę
W koronie drzew niebo ukryję
Kiedyś przestanie padać
Mgła drogę mi wyznaczy
Wrócę wygasłych lamp mostem
Na brzeg błękitnej rzeki
Tam słońce moje ożyje

137 938 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • giulietka

    17 August 2011, 15:13

    Adamie piękny ten Twój scenariusz:)
    Dziękuję i pozdrawiam ciepło:)

    Adnachiel... Ty wiesz jak wiele znaczy to jedno zdanie, dziękuję, że właśnie tu zostało powtórzone:)

  • Adnachiel

    17 August 2011, 14:45

    Przecież nie może padać przez cały czas :)

  • 17 August 2011, 10:07

    i tęcza wzejdzie
    jak most do twego serca
    i przejdę po nim
    szczęściem promieniejąca
    i nie odwrócę się na pewno
    jak Orfeusz wychodzący z piekła

    a po drugiej tęczy stronie
    będziesz stał wiem o tym
    podasz mi rękę
    w blasku wschodzącego słońca

    pozdro Madzia ...świat ma swoje cuda :))) a Twe słowa ? cóż dla niektórych cudem się zdają :)))

  • giulietka

    16 August 2011, 22:52

    Dzięki Joanno, pozdrawiam ciepło;)

  • Seneka 18

    16 August 2011, 21:39

    Śliczny...:)

  • giulietka

    16 August 2011, 21:28

    :)

    ...ten jest dla Ciebie...

  • Seneka 18

    16 August 2011, 21:28

    Uśmiechaj się Madziu...jak najczęściej...:)

  • giulietka

    16 August 2011, 21:26

    Seneka18... i uśmiech na buzi się pojawił:)
    Dzięki Gerardzie, mi też miło:)

  • Seneka 18

    16 August 2011, 21:23

    Fajnie Cię znowu czytać...
    Wiersz piękny...

  • giulietka

    16 August 2011, 21:01

    Ja też się cieszę Grażko;)
    Dziękuję za ciepłe powitanie:)