Bezradne chwile....
Są takie chwile
gdy puchnie zdziwienie
a pytania jak niewola
Marszczą się brwi
i myślami
zagryzasz kolejną kawę
czekasz a z tobą niepokój
bo może wcale
może jednak nie teraz
tylko za chwilę
która mija
niby powoli płynie
nieskończenie
za długo
aż nagle wybija godzina
nie twoja
w kolorze zamkniętych oczu
ostatnia dla kogoś
Dedykowane I.
Autor
27 November 2012, 20:21
Są Agnes. Nieubłagane wyrokiem. Człowiek sam z siebie wtedy już nic nie może.
Dziękuję za Twoje strofy. Są piękne. Pozdrawiam i dziękuję za pamięć :)23 November 2012, 21:21
Nie za bardzo rozumiem co chcesz mi powiedzieć Kaśko. Jednak o śmierci styl pisze się sam.
23 November 2012, 21:16
Żadne? Styl się zmienia razem z człowiekiem, ale na pewno nie w takim tempie. I wg mnie (ale to moja prywatna opinia) jest kluczem. Potrafimy (my, autorzy) otwierać nim serca lub na zawsze zatrzaskiwać drzwi.
23 November 2012, 21:13
Dziękuję Wam za obecność. I słowa. Są czasem niezbędne.
Kaśko niektóre chwile w życiu opuszczają nam dłonie. I wtedy styl jest inny. Lecz cóż on ma za znaczenie. Żadne.
Pozdrawiam.
23 November 2012, 20:43
Bardzo piękny wiersz :) Na pewno dotyczy bardzo ważnej osoby, a jeżeli tak jest zasługuje ona na dedykację. Pozdrawiam :)
