Menu
Gildia Pióra na Patronite

Nasycenie

samotność to tylko ścieżka
która przebiega przez serce
zaczyna się pierwszym oddechem
nie kończy za powiek bramą

szczęście jak łza niespodzianie
po policzku ucieka

tyle jest nieba w błękicie
ile pomieszczą źrenice
tyle siebie w nas samych
ile inni dostaną

137 939 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • giulietka

    20 September 2012, 12:47

    Miło Cię tu spotkać, Xavier.
    Dzięki za tak ciepłe słowa.
    Wzajemnie, cudnego popołudnia;)

  • giulietka

    20 September 2012, 10:41

    Pięknie to podsumowaliście.:)
    Dziękuję za pozostawione odciski...
    Miłego dnia, Wszystkim;)

  • aloya

    19 September 2012, 20:20

    "Tyle siebie w nas samych ile inni dostaną " bardzo wzruszające słowa. Piękny wiersz:))

  • giulietka

    19 September 2012, 15:49

    Niesamowici jesteście, to właśnie Wasze komentarze nasycają barwy moich wierszy.
    Dziękuję Wszystkim i Każdemu z osobna;)

  • eskimoska86

    19 September 2012, 13:53

    Witaj Madziu :)
    piękny, miło, że obdarowałaś nas takim wierszem:)

  • Gaia

    19 September 2012, 13:18

    niebem w błękicie przeż życia innych
    szlakiem tęczy uśmiecha się słońce..

    No i mnie poniosło. Znów. Wiem
    Wbrew tytułowi nie nasyciłam się Madziu. Cieszę się, że jesteś :)
    A wersy pieknie się źreniczą.

  • Seneka 18

    19 September 2012, 11:51

    ...tyle jest nieba w błękicie ile pomieszczą źrenice...Piękne...

  • sprajtka

    19 September 2012, 11:46

    Dopiero poczucie istnienia daje siłę do życia...

  • 19 September 2012, 11:45

    Niektórzy mają więcej nieba. Źrenice nie mieszczą i tworzą się błękity tęczówek. :)
    Śliczne.
    Pozdrawiam. :)