Ból wspomnień
Rozdarłam swą pierś,
serce rozszarpałam
wspomnieniami...
O tych którzy niegdyś przyjaciółmi,
teraz obcymi zostali,
wbili nóż i odtrącili.
Biedna tułam się po świecie,
ale załączony instynkt przetrwania
nie pozwala zaufać ponownie.
Po jakimś czasie chwytam igłę i nitkę,
zszywam rozszarpaną duszę,
by w chwili słabości znów się wyniszczyć.
26 July 2014, 22:16
Dano/Danusiu, nie przyjaciel, lecz wrodzona "przypadłość" z nim nie przysiądziesz i nie pogadasz o tym, co Cię boli. ;)
Dziękuję Wam.
Również pozdrawiam. :))Szczęście niby jest, bo pacynka przeżyła, Bogdanie. ;) Szczęście nie jedno ma imię. Czasami jest szczęście w nieszczęściu. Żyjesz, jesteś "niezniszczalny", ale za to samotny, nie dostrzegający sensu życia, itd.
23 July 2014, 23:11
nakarm instynkt, niech żyje jak najdłużej...to najwierniejszy przyjaciel - słuchaj go jak matki