Pukam...

Puk, puk
tu strata
goniąca Twoje męskie
pragnienie zdobywania

Puk, puk
no wpuść mnie
przecież mnie znasz
jestem tu od dawna

Puk, puk
ludzie, wpuśćcie mnie!
Ileż mogę zaglądać wam w oczy
byście mnie poznali
pod waszymi drzwiami?

Stuk, stuk!
Tak, mam własne ciało
mieszkam z wami od dawna
ślepcy, zobaczcie mnie!
Sycę się waszymi spojrzeniami.

Puk, puk, puk, puk
odejdę jeśli chcesz
ale i po Stracie zostaje pustka
będzie Cię bardziej boleć
gdy wgryzie Ci się w kark
Samotność.

Puk, puk
tylko moje pukanie
odstrasza jej kły,
za chwilę odejdę.

A Ty?