Pretensjonalne spojrzenia.

Przestaję oddychać, gdy Samotność się dosiada.
Mimo że przyjmowana jest jak stara koleżanka.
Boję się jej, ma moje noże w rękach swoich.

Ty jednak znów spojrzysz i oskarżysz mnie,
Niewinną na dzień dzisiejszy duszyczkę,
O zbrodnię, najgorszą, zapewne.

Twoje spojrzenie gorsze od ostrza
wędrującego po moim ciele przez lata.
Bardziej boli, bardziej się umiera.