W potoku nocnych myśli

Pomiędzy wierszami mijających dni
ukryte strzępy prawdziwych emocji
rozpościerają skrzydła pragnień

Na arenie bezsennych nocy
monolog sumienia
wylewa szczętnie ukryte prawdy

Za horyzontem ludzkich marzeń
kryją się ciche modlitwy
błagających o cud…

Własna księga życiowych doświadczeń
wciąż coraz grubsza
najdotkliwiej uczy pokory

A przez szparę zamykających się okiennic
wpada iskra nadziei...
niekiedy złudna… a wciąż ratująca…