Menu
Gildia Pióra na Patronite

namiętność...

pod obłokiem gwiazd
dla których nic nie znaczymy
przez pryzmat nieufności i lęku
spoglądamy w siebie

a przecież zostanie ślad
na twoim policzku
i moje odarte sumienie
i – nikt o tym nie wie

nie złamiesz mi serca
bo trzymasz je w dłoni
dałem ci je - tak
na przechowanie

by żadna kobieta
więcej nie cierpiała
bo kto pokocha
zimny jak lód – kamień

dlaczego spojrzeliśmy w siebie
dłońmi zadajemy pytania
i bezdźwięcznym śpiewem
para ust przemawia

czy spalimy w kominku
to - o czym nikt nie wie
czy zdołamy kiedyś
zapomnieć siebie

12 304 wyświetlenia
150 tekstów
7 obserwujących
  • mill

    30 May 2015, 09:51

    ...śliczny wiersz....pozdrawiam;)...

  • 14 May 2015, 10:46

    :)

  • Papużka

    14 May 2015, 10:36

    Jakbym już cię czytała...

    :)

  • 12 May 2015, 23:45

    Ala, jest mi bardzo miło :).

  • 12 May 2015, 19:56

    Dziękuje wszystkim za opinie.

  • 12 May 2015, 16:56

    Miło mi Tomku:)

  • 12 May 2015, 16:46

    "Oddarte " zamieniłabym na odarte.
    Ujął mnie ten wiersz, szczególnie ostatnia zwrotka.

    Można spalić to
    O czym nikt nie wie
    Dla podtrzymania żaru
    By nigdy nie zapomnieć

  • Cris

    12 May 2015, 16:13

    kiedy zostają ślady trudno jest zapomnieć...
    bardzo ładny wiersz...pozdrawiam.

  • nicola-57

    12 May 2015, 15:13

    mój Drogi debiutancie(?), to jeden z piękniejszych wierszy na "portalisku"
    wzruszenie nie pozwala mi komentować. Nie...
    bardzo za, serdeczności