Jestem tylko człowiekiem

Patrzę w oczy Twoje szklane,
Pełne smutku i łzami zalane…
Chwytam Cię za chude dłonie,
Żar nadziei już nie płonie…

Twoje dłonie niczym lód,
Twoje oczy – szary grób.

W złości błagam, krzyczę, klnę na życie.
Rozpacz chowam w sobie skrycie…
Cisza, która szept przerywa,
Łza po twarzy mojej spływa…

W myślach moich pustka,
Wiązka przekleństw na mych ustach.

Wszystkie znane mi słowa, wskrzesić Ciebie mają,
Lecz w zasadzie nic one nie dają…
Wszystkie moje słowa odbiją się echem
I niczego już nie zmienią, bo jestem tylko człowiekiem.