Menu
Gildia Pióra na Patronite

Feniks

Panie
któryś nade mną zawiesił niebiosa
i szronem księżyca ozdabiasz
komet zbłąkanych rój

daj mi sny tak jasne
jak wspomnienie
że byłem

bo choć powietrze
jeszcze skrzydłami szeleści
i wiem
że to poetów dusze

lękam się chłodu
gasnących gwiazd

człowieka stworzyłeś z gliny
aniołów z porcelany

a ja spalam się

jak pęknięte słońce

101 347 wyświetleń
954 teksty
266 obserwujących
  • Adnachiel

    10 October 2017, 11:53

    Dzień dobry :)
    Dopiero teraz mam czas na kawę i cytaty, zatem nie będę tracił ani chwili i niniejszym serdecznie Wam podziękuję za każde dobre słowo, które tu dla mnie napisaliście.
    To zaszczyt.

    Posyłam ukłony.

  • Malusia_035

    10 October 2017, 09:56

    Niesamowite słowa

    "człowieka stworzyłeś z gliny
    aniołów z porcelany

    a ja spalam się

    jak pęknięte słońce "

    Pozdrawiam Cieplutko Adnachielu :)

  • 8 October 2017, 19:21

    To dzięki Starszemu
    miał sofę jednoosobową
    i tylko jeden zagłówek
    Życzę zdrowia :)

  • zapach_bzu

    7 October 2017, 17:25

    Chciałam wybrać wers, który podoba mi się najbardziej, ale nie potrafię. Wszystkie są wspaniałe!

  • Adnachiel

    3 October 2017, 10:38

    Zdarza się.
    Miłego.

  • 3 October 2017, 10:32

    rozumiem środek
    nie rozumiem zastosowania
    pozdrawiam

  • Adnachiel

    3 October 2017, 10:10

    Nat., dziękuję, że zajrzałaś.
    Miło mi, naprawdę.

    Giuli, to co piszę chyba nigdy nie było poezją.
    To bardziej spowiedź, niż wirtuozeria słów.
    Cieszę się, że całym sercem jej wysłuchałaś.
    Dziękuję.

    $$ many,
    porcelanowe anioły to tylko środek stylistyczny.
    Nie lubię banałów.
    Choć czasem sam nie umiem ich uniknąć.

    Pozdrowienia i uśmiech dla Was :)

  • 3 October 2017, 09:29

    anioły z porcelany? mm
    w tym składzie
    wymiękam

  • giulietka

    3 October 2017, 08:54

    Każde słowo jak balsam na blizny serca, każdy wers jak litania nad głową pochylonych życiem, a Twoja poezja jak gwiazdozbiór października, kiedy niebo tak szczodrze sypie złote deszcze na ziemię. W taki smutny poranek dobrze oprzeć czoło o niebo Twoich wersów.

  • 3 October 2017, 08:30

    Poruszająca modlitwa , niezwykłe porównania
    Wszystkiego dobrego
    Pozdrawiam