Ludzkie życie jak liść

( od tak w zamyśleniu bez celu)

Z małej kuleczki
W co raz większy
Pączek przemienia

Wtenczas wychodzi
Delikatny mały
Blady i pomarszczony

I powoli do słońca
Się rozwija
Rośnie nabiera koloru

Wyrasta z niego kwiat
Aż za pomocą
Wiatru lub owadów
Wydaje owoc

Aż tu nagle przychodzi
Jesień życia jego
Zmienia kolory
I przed zimą

Opada na ziemię
A ziemia w proch
Go przemienia