który przychodzi najciszej

Owszem - ale są sprzeczności .

Dziękuję Wam za zatrzymanie się.
Roza, przesłanie najlepiej uchwyciła Onejka, nic dodać, nic ująć! ;)

Ps.M. Poczekam, ale niecierpliwie, jak zawsze zresztą:)

No bardzo ładnie - nawet aż za.
Jeno połapać przesłania nie mogę .

Wyjątkowe...
Pozdrawiam. :)

I chyba najważniejsze - bezinteresownie...
Dla mnie ten wiersz jest jak modlitwa, piękna i pokorna...
Pozdrawiam M. :)

Przed obiadem to się raczej nie uda :)
Musisz mi dać czas na bezsenność :))

Na pięciolinii z Tobą?Zawsze!:))
Już się cieszę na efekty, więc do dzieła, Maestro!;)

A mógłbym napisać na pięciolinii? :)
Dziś mam pracowity dzień z Erykiem, grzejemy do czerwoności struny gitary, fortepian to za mało :D
Uszy mnie już bolą, ale jestem dzielnym wujkiem :))

PS. zawstydziłaś mnie tym, że czytasz :)

Pisać po adnachielsku nie śmiem i nigdy bym nie próbowała, ale miło, że coś takiego dostrzegasz w prostocie moich wersów.
Twoje droczenie bardzo lubię, a listy jeszcze czasem czytuję, nawet te sierpniowe;)
Piękne te Twoje mgły wniebowzięte, pełno ich dzisiaj u mnie, napisz mi o nich koniecznie!

W pierwszej chwili po przeczytaniu, pomyślałem: hmm, to taki trochę adnachielski wiersz :)
Aczkolwiek moja wersja byłaby o wiele bardziej przyziemna, gdyż ja aniołów do ziemi przykułbym łańcuchem niewoli, zardzewiałym od ludzkich ran i łez :)
Trochę się z Tobą droczę, nie gniewaj się, tak dawno nie miałem okazji napisać dłuższego listu...
A Twoja poezja jest powodem, dla którego w moim świecie mgły się unoszą wniebowziętą zadumą.
Pięknie u Ciebie, jak zawsze.
I nawet kawa pachnie jak w sierpniu :)