Fyrfl wartościujący

Oceniasz mnie bo tak cię nauczono
A ja jestem buntem
Twego zaprzeczeniem
Porównujesz mnie do jadów
Którymiś nasączona
Ja to sława multikopulacji
Wsadzasz mnie po między regały norm
Jam nie do poukładania
Próbujesz mnie opisać
Chaosem jestem więc nie opisanym
Tak cię namoczono
Ja otrząsam się z twych plwocin
Wyciągamy do siebie dłonie
Mówimy do siebie
Nigdy nie zrozumiemy się
Człowiek sięga poza wszelkie ramy
Mój rozum to rzeka
Co nie wpada do żadnego morza
A ile ma delt
Swoich wodospadów sam nie zgłębię
Ich pienistych wód nie doścignę
A ty chcesz mnie pojąć sobą
W skurcz twych jadów wykrzywiać
Moja dusza to wszechświat
Ciągłe czarne dziury wysysają wszystko
Wielki wybuch odrasta we mnie
W każdej milisekundzie
Ty w trumnie żyjesz
Trochę ciszy więc