Menu
Gildia Pióra na Patronite

że cię nie opuszczę...

nie wiedziałam że można tak prosić
gdy już nie składają się ręce
z duszą na ramieniu
jak ptak
gotową do ostatniego lotu

nie dowiem się nigdy
ile bólu
pomieściły twoje źrenice

i choć tym razem
nie ty mnie przenosiłeś na rękach
zawieszony nad przepaścią
twój wzrok
zatrzymał mnie na progu

mojemu mężowi

137 939 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • mill

    27 September 2015, 22:05

    ...piękna dedykacja M ....:*

  • giulietka

    22 September 2015, 11:42

    Malusia, cieszę się, że odzyskałaś głos, bo bardzo lubię Cię czytać;)
    Krysiu, dobrze Cię widzieć.

    Pięknego dnia, Wszystkim!

  • Cris

    22 September 2015, 11:25

    Ponownie przeczytałam...przeuroczy wiersz.
    Pozdrawiam serdecznie :)

  • Malusia_035

    21 September 2015, 21:28

    oniemiałam z wrażenia :)) Piękny porywam bez pytania :)

    Pozdrawiam Cieplutko M :))

  • giulietka

    21 September 2015, 18:32

    Onejko, dokładnie tak jak piszesz.
    Violu, dzięki.
    Klaudio, miło to czytać.
    Niki, piękne słowa, dziękuję.

    Miło mieć Was obok.

  • nicola-57

    21 September 2015, 14:45

    ...i że zawsze będę Cię czytać...
    "Poezja i kwiaty - to jedno."(Longin Jan Okoń)
    pięknie w Twoim ogrodzie.
    Pozdrawiam:)

  • ~~Lotta

    21 September 2015, 13:35

    nie dowiem się nigdy
    ile bólu
    pomieściły twoje źrenice

    ten fragment jest mistrzowski! ciągnie mi się w głowie :)
    do zeszytu kradnę i do pamięci :)

  • onejka

    21 September 2015, 11:28

    cała prawda w spojrzeniu...