Kto jest reżyserem tego spektaklu

nie umiesz żyć
koncept zabił się w pół drogi
drgając krzywą linią ust

wisi jak stara płachta
nadymając wczorajszą świetność
w kolejce wspomnień

już nie pachnie tak macierzanka
bociany nie wiją gniazd
i znajome niebo napawa lękiem

nawet słoń uchem naderwanym świadczy
że uśmiechem szydercy
los na kropelkę posklejał szczęście

potem łzami goryczy
wymierzył kielichy toastu
i czeka w ukryciu na koniec spektaklu

ale gdy pomyślisz jeszcze raz
wielu przed i za tobą zna ten smak
a jednak wraca na plan