Na wszelki wypadek...

Miło mi Madziu, Agnieszko i Aguś, gościć na szlaku. Zawsze to z człowiekami raźniej.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za komentarze :)

Niech trwa ciąg dalszy by ręce mogły znów ożyc, by były znowu śmiałe na odległośc ramion....-pięknie napisany wiersz-pozdrawiam miło Beatko:)

Twój wiersz tak pięknie tłumaczy, że dłonie są krajobrazem serca.

Wiesz Motylku, podarowałaś mi tymi słowami bukiet uśmiechów. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

zagladam zawsze, aczkolwiek nie czesto sie odzywam. trudno byloby mi ciebie pominac

Cieszę się Motylku, że zajrzałaś. No i że bardzo też... :)

bardzo....:)

To fantastico, że się nie znudziłaś Aga. Pewnie to zasługa talizmanu...
Pozdrawiam, dziękując za komentarz :)

Miło Cię czytać Gerardzie. No i taki komentarz..., że aż nie wiem co powiedzieć. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

Genialne...magiczne...