Cisza przed burzą

Niczym nie zmącony
spokój mnie
ogarnął

moją duszą i sercem
bezczelnie
zawładnął

ziewaniem
obudziłam
kota co drzemie
na schodach

stukanie palców
o blat stołu
w jadalni
o mdłości
przyprawia

W głowie jedynie
Myśli te nie ogarnięte
Niewyraźne
Jak bańki mydlane
Tak szybko pękają

Wzbogacona o mądrość
Życiową już wiem że
Tak właśnie wygląda
Cisza przed burzą