Starszej pani obraz z pulsem na skroni

Na starość
dębiejesz
boś z gliny
ludzkiej
i leżąc na epitafium z gipsu
tracisz soki
obojętnie mdlejąc
na lnianym prześcieradle
siwym welonem
wzruszającym ramionami
cykliną odwracana

Takie masz życie
z rakiem
a jeszcze wczoraj
niosąc butę w gębie
odwrócona plecami do miłości
uderzałaś do przodu po zakręcie

Na starość choinki gałęzie
w dzbanku
z wytartą ruską bombką
w kolorze zielonym
a na meblu matrioszka
o twarzy w znoju moczonej

...

Na końcu świata siedzi
dobry Bóg
i dłubie słonecznik węgierski

podnóżek ma usłany łupinami...