Bezdenność.

Na dnie rzeczywistości
zaczyna się moja fantazja

Łzy przezroczysto krwiste
oświetlajcie tę noc bezdenną
spływając twórzcie ścieżki
ku mej wyobraźni

Wstając krzyknę
lecz nikt nie usłyszy wrzasku radości
gdy będzie trzeba sam usiądę
nie mruknę dźwiękiem samotności

Nasłuchując chórów
myśli mych, mych znoi
umarłbym przeklęty
wolę zostać potępiony

Strzeżcie się
bracia słów niedoli
strzeżcie się

Opadając w dno bezsilne
nie krzyczcie
wybierzcie się w krainę waszą
- tylko waszą
aby nie za długo siedzieć leniwie
nie za długo myślcie