Kuranty
Może opowiem ci kiedyś moją historię
niech tylko kurant na wieży zaśnie
ten co płoszy gołębie do lotu
i gdy słowa odnajdę
by zacząć
Usiądziemy na ławce w półcieniu
słońcem muskani przez liście
będziesz słuchał cicho
bo i słów zbraknie
gdy zacznę
I kto wie czy nie wstaniesz nagle
porwany pędem swych myśli
bo kuratny podstępne
i gołębiom wrogie
tak straszą
To co jest gdy mija nie wraca
Autor
24 August 2012, 23:19
Nie wiem co Romka kręci. Ale on to wie lepiej ode mnie :)
Kasiu w Twoim przypadku nostalgia potrwa pół sekundy zaledwie. Więc jestem spokojna :) Dziękuję za komentarze i pozdrawiam także :)
23 August 2012, 19:17
Kto wie, jeśli wykorzystujemy ponoć tylko ok 20% możliwości naszego mózgu, to co kryje się w pozostałych 80.. ;))
23 August 2012, 19:09
O ileż wszystko byłoby prostsze, gdybyśmy nie musieli wszystkiego tłumaczyć.Słowa Aga są jak rącze konie, a jednak ślimaczą się za myślami i uczuciami. Dziękuję za komentarz i także pozdrawiam ;))
23 August 2012, 18:34
Jakże miło Was gościć. Każdy z komentarzy daje mi dużo radości. I każdym cieszę się z osobna. Jeśli znajdujecie choć trochę przyjemności, romantyzmu i ciepła lub namiastkę klimatu Whartona w moich słowach to tym bardziej. Pozdrawiam dziękując za odwiedziny :)
23 August 2012, 18:02
Piękny wstęp i ostatni wers zamyka całość jak rzeka okalająca miasto snów...
