ten świat

mówiłaś że życie jest piękne
posłuchaj
jak śmieje się wiatr
samotnych serc płaczem nasycony
tragedią ludzi bez jutra
bez twarzy
niknących w cuchnącej brei

kochałaś
oj tak bardzo
bez granic i wyjątków
na tym kawałku wszechświata
skażonym ludzką zawiścią
reklamą szczęśliwości
do kupienia za grosze
papierkami cyrografu krwi

nie patrzysz już na nic
po drugiej stronie wielkiej rzeki
czekasz
wciąż czekasz na znak
przedwieczną gwiazdę
czekasz
na szczere łzy tego
co przeżył swoje dni