Wspomnienia zapomniane.
Mamy pewność czasami
Że w głowie z naszymi obrazami
Jest dobrze, oj dobrze jest
Każdy kolor dźwięk i mały gest
Tworzą radość, sen uśpią
Przebudzenie wspomnieniom
Lecz są i takie
Które stają się
Czarnobiałe
Wyblakłe
Zamazane
I nijakie
Wspomnienia
Zapomniane
Nie do końca wymarłe
Przez zęby czasu przegryzione
Przez zegary zachody słońc
Przez obroty niebieski ciał
Wschody księżyców
Wspomnienia umysłu
Na końcach języków
Języków płomieni
Żaru zatracenia
Które to, te obrazy
Wspomnień w pył
Zapomnienia przemieni
Jeden zapach
Jeden dźwięk
Jeden gest
Nam wskaże
Gdzie wspomnienie
Kolorowe jest
Autor
30 September 2013, 10:58
a może ten gest jeden jak cyfrowa technologia wspomnienie warte tego nam odnowi, pokoloruje i ożywi...
bardzo ciekawa treść w tym wierszu dla mnie nostalgiczna
pozdrawiam
29 September 2013, 11:43
Bardzo nostalgiczny wiersz Marjanie pobudził moje myśli do poszukania takich właśnie zapomnianych wspomnień..-pozdrawiam milutko w niedzielę pełną słońca:)
