Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ku mojemu zdumieniu

Ku mojemu zdumieniu,
Nie ciebie kochałem,
Ku mojemu zdumieniu,
Nie ciebie uwielbiałem.

Wychwalałem i owszem,
Twe wdzięki, urodę,
Starałem się zrozumieć,
Twą piękną ślepotę.

Po co się trudziłem?
Czemu próbowałem?
Zbyt wiele razy
Dlaczego powracałem?

Ty nigdy nie chciałaś
Choć ja w nas wierzyłem
Ty poczuć nie mogłaś
A ja się łudziłem.

Znów się starałem,
Na próżno zniżałem.
Wpierw udawałaś,
Wnet uciekałaś.

Chyba już zbyt późno,
Zbyt późno powstałem.
A może choć to jedno,
to jedno umiałem.

Ku mojemu zdumieniu,
Nie ciebie kochałem,
Ku mojemu zdumieniu,
Serce innej dałem.

1625 wyświetleń
40 tekstów
0 obserwujących
  • 30 January 2014, 14:19

    Bardziej bym rzekł, że po tylu próbach, porażkach i niepowodzeniach, podmiot liryczny po prostu nie mógł dłużej tkwić w tym opętańczym marazmie i pozwolił, aby to inna zawładnęła jego uczuciami ;)

  • onejka

    30 January 2014, 09:05

    czyli wiedziała, że Twoje uczucie nic nie warte jest, miała dziewczyna intuicję po prostu