arkadyjnie ``

Kim jesteś,
że jesteś ponad wszystkich,
Skarbie?
Że tak dokładnie
wypełniasz wszystkie moje myśli
i nie jestem na dnie
już?
To dla mnie
jak odrodzenie, nowy rozdział,
miłość, wierność, zaufanie
w najwyższej cenie.
Lecz to nie finał,
arkadia trwa,
Twoje pocałunki
zatrzymują czas,
gdy jednocześnie,
tak bajecznie,
leci szybciej niż wcześniej.
Powietrzem moim jesteś,
bez którego nie oddycham.
Budzę się w ciemną noc,
przewracam, nie zasypiam
więcej znów.
Dopiero, gdy łapiesz moją dłoń
spokojne serce
pozwala odejść
mi w krainę snów.